BİR İNSAN

Sessiz Bir Gece..

sessizbirgeceBir “Son” Bahar daha gelmiş sensiz. Bana hoşçakal dediğin gibi. Kalbim seninleydi.

Anlamalıydım son görüşüm olduğunu seni, o gözlerime bakmadan konuştuğun sıcak günde. Günler, Aylar, Mevsimler gelmiş geçmiş o Sessiz gecede. Bir kalp ağrısıyla uyanışlarımla süren bitmiş bir yaz! Bir damla göz yaşımla bitmiş, bitmiş bir yaz!

Çok şey değişti burda sen yokken, o teninle ısıttığın buzdan kaleyi kapısız bıraktığın bu bedende. Kör düğüm oldu eski duygular, başkalarına seninle sarıldığımda.

Martılar uçuyorlar odamın tek nefeslik duvarlarında, bir daha konacak yer bulamazcasına başıboş. Senmişsin tenimde ki esinti..

Geçiyor tek vagonlu tiren ayaklarımın arasında, nefessiz birakırcasına çıkardığı o yoğun dumanla. Senmişsin nefesimi nefesinle açan..

Duvarlarımda yankılanan yanımda ki kadının sesleri, usulca saran teoman’ın sesleri bile senin sessizliğini bastıramazken nasıl susturulur ki bu sessizlik?

Nefes bile almadan gözlerine bakıp konuştuğum o günler bile gittikçe sessizleşmeye başlar gelmediğince.

 

EKREM İZMİR

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir